۴۱۰

یلدای بدترکیب ما....

 امشب یکی از بدترین شب یلداهای عمرم بود

دعوت عموی پسرم بودیم به صرف شام فقط

چون هم خودشون عزادار بودن هم ما مراسم خاصی گرفته نشد به روال سالهای پیش

کم کم عمه ها و عموهای دیگه هم اومدن

این وسط پدرشوهر گیر داد که زنگ بزنید اون برادرشوهری که زنش خودکشی کرده بود هم بیاد گفت زنش نیاد نمیخوام ببینمش ولی خودش بیاد هر چی بچه ها بخصوص دخترا گفتن ول کنید بابا اونکه نمیتونه زنش را ول کنه بیاد اونم شب یلدا ولی گیر داد که یا بیاد یا فردا صبح برای همیشه از این خونه برن و این شد شروع بحث و جدل و داد و بیداد و ترکش های بزرگ این جدل مسخره به من بدبخت هم خورد بدون اینکه من کوجکترین حرفی زده باشم چون کلا کاری به کار خانوادشون ندارم و پدرشوهر گفت به احترام بابات که برام خیلی محترم و عزیز بود بیرونتون نکردم وگرنه شما هم باید میرفتید و هزارتا حرف بار پدرپسرم کردن اونم جلوی پسر بینوا و مظلوم و ماخوذ به حیای من ....نگمممم چقدررررررر دلم اتش میگرفت چقدر قلبم میسوخت از این حرفای بیربطی که میزدن نگم از چشم های مظلوم پسرم که انداخته بود پایین و کلمه ای حرف نمیزد دلم طاقت نیاورد رفتم کنارش نشستم دستشو گرفتم و کنار گوشش زمزمه کردم قربونت برم هیچی نشنو هیچ چی نبین دخترا و داماد ها که دیدن واقعا حرف پدرشون بیربط هست شروع به طرفداری از برادر بزرگشون (یعنی همسر من ) کردن گفتن حق با اونه عمه ی بزرگ محمد اشک میریخت و با بغض میگفت حق با داداش بوده و شما در حقش بد کردید پدرشوهر هم از اون طرف میگفتن که نه حق با منه (حالا من مونده بودم لال لال لال و کور کور کور کلمه ای نگفتم فقط نمیفهمیدم خودکشی زن پسر کوچیکه چه ربطی به ما داشت که پای من و زندگیمو وسط کشیدن ) همینطور عمه ی بزرگ محمد داشت گریه میکرد و عمه ی وسطیش و دخترش که یهو پسر عمه ی بزرگ که تازه امسال دانشجو شده و از قضای روزگار بچه واقعی عمه ی بزرگ محمد هم نیست ( چون خودشون بچه دار نشدن از هلال احمر سرپرستی یه نوزاد که الان همین پسر دانشجو شده را پذیرفتن و خودش خبر نداره بچه واقعیشون نیست) خلاصه این پسر به طرفداری از مادرش که گریه میکرد با صدای بلند خیلی بلند فریاد زد سر پدرشوهرم که اجازه ندارید اشک مادرم را در بیارید و داد و بیداد و یهوووو پدرشوهر هم عصبانی شد و بلتد شد که بزنتش عمه و شوهرش و دوتا از عموها بچه را بردن بیرون اما فایده نداشت و نزدیک بود با پدرشوهر گلاویز بشن (داشتم سکته میکردم) که باباش و مامانش بردنش خونشون و از اونجا رفتن حالا پدرشوهر دست بر نمیداشت و میخواست بره دنبالش و بزنتش و گفته دیگه حق نداره اینجا بیاد چون ببیندش میزندش بعدشم سکوت مرگبار حاکم شد و بغض توی گلوی همه و اعصاب ها نابود هیچکس هیچ حرفی نمیزد حتی یک کلمه دختر خواهرشوهر کوچیکه داشت از حال میرفت ترسیده بود ۱۶ سالشه خیلی بد شد

دلم خیلی شکست

من اینهمه سختی تحمل نکردم که ایشون جلوی پسرم و همه به من بگن پسرم میخواست همون ده سال پیش  طلاقت بده  من خودم همه این مسائل را میدونستم ولی لزومی نمیدیدم که به پسرم بگم بهرحال اون مرد پدرشه بد یا خوب برای من یا هر کس دیگه ولی برای پسرم قهرمان و اسطوره هست عاشقشه و دوستش داره هر هفته باهاش ملاقات میکنه و من اصلا دوست ندارم به این رابطه خللی وارد بشه با این حرفای یه خط در میون درست و غلط اونم حرفایی برای ۱۰ سال پیش ضمن اینکه جاریهام و دامادهاشون و دخترا و پسرا از یه سری مسائل خبر ندارن 

دیگه خواستیم بیایم خونه خودمون اوضاع ارومتر شده بود و شام خوردن اما با دل خون عمه ی بزرگ با پسرش و شوهرش رفته بودن و بقیه هم چشمای قرمز و بغض های توی گلو فقط به احترام برادرشوهر که خب خیلی تدارک مفصلی دیده بود اون شام را خوردیم در حد ۳ ۴ قاشق در یه وضعیت سکوت مسخره و بلند شدیم بیایم

خواهر شوهرها و جاریها مادرشوهر و برادر شوهرها همشون مرتب از من عذرخواهی میکردن عموی پسرم بهم گفت همیشه درباره مهربانی شما و تربیت خوبتون و با شخصیت بودن محمد به همه گفتم و بازم میگم امیدوارم ببخشید و به دل نگیرید پدرم پیر شده و توی عصبانیت اسمون را به ریسمون میبافه منم فقط گفتم هیچوقت ازشون هیچی به دل نمیگیرم

اما اینجا میگم

دلم شکست خیلی زیاد 

این بود شب یلدای بد ترکیب ما .....