۱۵

در گذار از روزها:

دی ماه کلا ماه خوبی برای من و ظاهرا برای ایران و این اواخر معلوم شده انگار کلا برای دنیا نیست ..هر چند اینا همش فقط القائات روحی و روانی هست وگرنه تمام ماهها و روزهای خدا زیباست اگر انسان خطاکار و جاه طلب اجازه بده و با تفکرات و اعمالش بد نکنه روزها و ساعتهای خدا رو ..واقعا عجب صبری خدا دارد ...

دیماه فصل امتحانات ترم اول هم هست هر چند پسرم واقعا انقدر بزرگ هست که نیاز به کمک درسی من نداشته باشه ضمن اینکه من تجربی بودم و اون الان ریاضیه و من در امور ریاضیات به معنای واقعی خنگ هستم اینو همون اولم که میخواست بره این رشته بهش گفتم و خدا رو شکر تا الان از پسش بر اومده خوب هم براومده من دوست داشتم اون عکاسی بخونه ولی خودش ریاضی دوست داشت منم اصرار زیادی نکردم

بیشتر دوستانش گواهی نامه گرفتن و علتش این هست که اونها متولد نیمه دوم ۸۰ هستن و بین یک روز تا ۶ ماه زودتر از پسرم وارد ۱۸ سالگی شدن و پسر من متولد ۸۱ هستش و دقیقا بعد از کنکور وارد ۱۸ سالگی میشه و اونوقت میتونه گواهینامه بگیره و از این بابت یه خورده غر غر کرد که چرا اونها گواهینامه دارن و من نمیتونم و من ازش کلی خندیدم و گفتم کاری از دستم برنمیاد مگر قانون مملکت عوض بشه

روزها میگذرن هر چند با اتفاقات ناگوار و تلخ و غمهای سنگین وارد شده که همه رو تحت تاثیر قرار داده و تا این پیکرهای عزیز دفن نشن این سایه غم الود کمرنگ نمیشه از دست دادن عزیز خیلی سخته اونم به این شکل خدا به همه ما صبر بده یه صبر بزرگ

شروع هفته با برف بود از بعد سال ۹۲ و اون برف باحال و البته نسبتا سنگین دیگه برفی نداشتیم تا امسال هر چندان نبود و فقط کمی بارید اما لطف خداوند بود و قطعا قابل ستایش

و حرفهای نگفته .......